Omuzlarımızı tanımak için bu fırsatı değerlendirelim! 4
ana eklemi inceleyerek, vücuda nasıl bağlandıklarına bakarak Yogaya
başlayacağız.
1.
Akromiyoklaviküler Eklem: Omuz
bıçağının köprücük kemiğine bağlandığı yer burasıdır. Bu eklemin altında, aşırı
kullanımdan ağırlaştırılabilen supraspinatus tendonu bulunur. Bu ağrıya
genellikle rotator manşet yaralanması denir.
2. Glenohumeral
Eklem : Humerusun omuz bıçağının eklemine oturduğu yer. Bu bilya ve soket
bağlantısının sığ derinliği onu dengesizliğe karşı hassas hale getirir.
3.
Skapülokostal Eklem : Göğüs kafesini omuz bıçağına bağlar.
4.
Sternoklaviküler Eklem: Köprücük
kemiğini sternuma bağlar.
Omuz kuvveti ve stabilitesi, belirli kaslarda iken omuz
kaslarındaki ilgili kasları doğru bir şekilde devreye aldığımızda elde edilir.
Hangi çerçeve içinde olursak olalım, destek kaslarının aktivasyonu eklemi stabilize
edecektir. Yaptığımız şey denge gerektirir. Chaturanga örneğine devam etmek
için, omuzları pratikte zorlamak yerine, sunulan her chaturanga yerine tahta
pozu tutmanızı tavsiye ederim. Eklemi güvenli bir şekilde güçlendirir.
Tahta Pozu
Tahta pozunda omuzlar, rhomboids, serratus anterior ve
latissimus dorsi'nin koordineli çabasıyla stabilize edilir. Kollarımıza bu
şekilde ağırlık verdiğimizde, omuz bıçaklarının hareket için iki seçeneği
vardır: omurgadan uzağa itme veya ona doğru geri çekme. Omuz bıçakları arkada
düz kalabilir veya iç kenarda hafifçe kaldırılabilir. Omuzlarımızın sırtımızı
“sarmasını”, düz kalmasını ve omuz bıçağı ile omurga arasındaki mesafenin
normalden biraz daha fazla artmasını istiyoruz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder